Welke bomen dragen mooie, ronde dennenappels?
Elke vogel zingt zoals hij gebekt is, elke bloem bloeit volgens de boekjes en elke naaldboom draagt kegelvruchten zoals beschreven in zijn DNA. En over dat laatste willen we het vandaag eens uitgebreid hebben, want Onze Natuur-fan Maryse is op zoek naar van die stevige, ronde dennenappels die ze zich herinnert uit haar jeugd. Maar tijdens wandelingen in Vlaams-Brabant en de Oostkantons stoot ze vooral op lange en veel slappere schubbenkegels. Scroll verder voor een snelcursus dennenappels herkennen.
Zeeden (Pinus pinaster)
De grootste dennenkegels die je in onze natuur kan vinden, zijn waarschijnlijk die van de zeeden. Maar vergis je niet: van nature komt deze soort hier niet voor. Hier en daar werden zeedennen in het verleden aangeplant om duinzand vast te houden, bijvoorbeeld aan de kust en in de Kempen – al staan. Vind je daar een uitzonderlijk grote dennenappel (tot 20 cm groot), hou dan je ogen open voor een imposante zeeden in de buurt.
Grove den (pinus silvestris)
Onze meest algemene inheemse den is de grove den. Je herkent hem aan zijn grijsbruine schors die bovenaan een zweem van rood-oranje krijgt. Na de laatste ijstijd was de grove den één van de eerste bomen die onze landschappen weer groen kleurde, maar in de Middeleeuwen verdwenen de naaldbomen haast allemaal om plaats te maken voor heide. Later werd hij massaal terug aangeplant, als snelle opbrengstboom voor scheepshout en hout voor de mijnbouw. De typisch ronde dennenkegels van de grove den zijn kleiner dan die van de zeeden (maximaal 5 cm lang), maar zeker niet minder decoratief.
Zwarte den (pinus nigra)
De schors van de zwarte den – een exoot die op sommige plekken een invasief karakter heeft – is over de gehele lijn grijszwart. Zijn kegels zijn niet zo groot als die van de zeeden, maar met uitersten van 5 cm (breed) en 9 cm (lang) toch gevoelig forser dan die van de grove den. De zwarte den vind je overigens vaker in de Vlaamse kustduinen dan de zeeden, hoewel hun naamgeving anders doet vermoeden.
Fijnspar (Picea abies)
De uitheemse fijnspar – in december overal te zien als standaard ‘kerstboom’ – is een vaak voorkomende naaldboom in vooral aangeplante bossen. De laatste jaren verdwijnt hij meer en meer uit het bosbeeld omdat hij in periodes van droogte wordt aangevallen door de letterzetter, een vraatzuchtige schorskever die ganse sparrenbossen kan vellen wanneer hun weerstand op een laag pitje staat. De slanke kegels van de fijnspar – tot 18 cm lang – waren lange tijd in overvloed te vinden in opbrengstbossen, maar worden op steeds meer plekken een eerder zeldzame vondst.
Douglasspar (Pseudotsuga menziesii)
De allerhoogste boom in België is een dougglasspar en kan je bewonderen in Saint-Hubert (Luxemburg). De kegels van de douglasspar zijn met hun 5 cm iets minder imposant, maar wel heel makkelijk te herkennen. Typisch voor de dennenappels van de douglasspar zijn de vrij ver uitstekende dekschubben met een gespleten uiteinde. Met een beetje verbeelding lijken ze op de gevorkte tong van een slang. Deze sparrensoort is niet inheems, maar werd vaak aangeplant en zaaide zichzelf met succes uit in ons land.
Europese lork (Larix decidua)
De lork is een naaldboom die ‘s winters zijn bladeren (of naalden) verliest. Hij komt van nature niet in ons land voor, maar is gegeerd omwille van zijn hout en kwam zo ook in onze bossen terecht. Zijn kegels zijn slechts 3 à 4 cm lang en blijven meerdere jaren op zijn takken zitten. De stompe, lobvormige zaadschubben maken de lorkenappels zeer makkelijk te herkennen.
Stuur jouw vraag in
Heb jij je altijd al afgevraagd of er ook zwarte bloemen bestaan, waarom een specht geen hoofdpijn krijgt en of vissen ook scheten laten? De redactie van Onze Natuur gaat op zoek naar serieuze antwoorden op originele vragen. Heb je een idee? Stuur jouw vraag in via ons contactformulier en wie weet prijkt het antwoord binnenkort op deze pagina!
