Uitgetest: Op zoek naar de bron van de Aisne op het Plateau des Tailles
Wat de Hoge Venen zijn voor het Signaal van Botrange, is het Plateau des Tailles voor de Baraque de Fraiture: een voor de Ardennen relatief vlak natuurgebied dat zich uitstrekt rondom het hoogste punt van - in dit geval - de provincie Luxemburg. Om dit minder bezochte wandelgebied beter te leren kennen, trokken we naar het dorpje Odeigne ten westen van de Baraque de Fraiture, vastberaden om het Veen van Odeigne (la Fagne d’Odeigne) beter te leren kennen. Op het programma: een wandeling van zo’n 9 km waarbij waterdicht schoeisel ten stelligste wordt aangeraden.
Maar hé: de Ourthe blijkt tijdens onze ‘workation’ zo goed als nergens bevaarbaar en regen hebben we al weken amper gekregen in ons land. Zo erg kan het allemaal niet zijn, toch? Rubberlaarzen zitten niet in onze reiskoffer en winterwandelschoenen staan nog thuis in de kast. We zullen het veen wel trotseren met onze zomerstappers, is ons strak plan. Of dat wel zal goedkomen …?
Afwisselende natuur en hersteld veengebied
Vertrekken doen we in het kleine dorpje Odeigne. Parkeren kan voor de dorpsschool of iets hogerop aan de voetbalvelden die langs de wandelroute liggen. Wegwijzers naar skipistes en langlaufroutes doen ons wegdromen naar frissere tijden, maar de zon die door de wolken breekt zet ons weer met beide voeten op de grond: de temperatuur zou vandaag geen bondgenoot zijn.
We volgen de route van de groene rechthoeken en eens we de bewoonde wereld achter ons laten, belanden we in een typisch Ardens naaldbos met een struiklaag van varens. We klimmen traag - het is en blijft een plateau dat zijn naam alle eer aandoet en onze kuiten nauwelijks uitdaagt - richting het Veen van Nazieufa. Daar maakten sparren plaats voor typische veengebied, dankzij financiering via het LIFE-project ‘Plateau des Tailles’. Door drainagesloten te dempen, blijft het overvloedige regenwater langer ter plaatse en krijgt veenmos terug een kans om zich te ontwikkelen. De gevolgen van het prille veenherstel zijn nog duidelijk zichtbaar, maar dat maakt het landschap niet minder mooi en gevarieerd.
Veen van Nazieufa
Fraaie vergezichten vanuit de uitkijktoren van Odeigne
We zetten onze tocht verder tot we rakelings langs de N89 wandelen, maar we blijven veilig op een parallelweg in het bos. Die nabijheid van menselijk geraas is gelukkig slechts tijdelijk en al gauw verdwijnen we terug in de natuur. Wat verderop komen we aan een kleinere asfaltweg die we volgens de wandelbordjes moeten oversteken.
Dat is buiten de uitkijktoren gerekend die naar ons lonkt, zo’n 200 meter verwijderd van onze route. De omweg is beslist de moeite waard: bovenop de toren krijg je een prachtig uitzicht over het Veen van Pouhan - tevens het brongebied van de Aisne. Aan de voet van de toren komen we even tot rust met de proviand uit onze rugzak. Ondertussen praten we bij over de wandeling tot nog toe en verkneukelen we ons over het feit dat laarzen toch écht wel een overbodige luxe zijn om het landschap van vandaag te trotseren.
Knuppelpaden zijn voor doetjes!
Vol goede moed stappen we terug richting groene rechthoeken en duiken we het Veen van Pouhan in. Ook hier heeft het LIFE-project puik werk geleverd, maar het resultaat is duidelijk van een ander kaliber dan wat we in deel 1 van de wandeling te zien kregen. Het wordt natter onder onze schoenen en het lijkt alsof de bewegwijzering ons met de voeten vooruit in de ongerepte moerasvenen duwt. Een infobord onderweg bevestigt dat we nog steeds juist zitten en benadrukt het belang van deze natte natuur in tijden waarin levensnoodzakelijk water één van de schaarste goederen ter wereld dreigt te worden.
Het wandelgebied wordt ruiger en de paden raken meer en meer overwoekerd door planten die profiteren van het water. Het zoeken (en vinden) van de juiste wandelwijzers - er loopt hier trouwens ook een GR-pad dat je kan herkennen aan rood-wit geverfde streepjes - wordt steeds moeilijker. De geluiden van onze voetstappen liegen er niet om: we lopen bijna letterlijk over de ‘sponzen van onze natuur’. Waar elders in het land knuppelpaden worden aangelegd om wandelaars over het veen te loodsen, zijn we hier aangewezen op takken die her en der over de natste stukken gedrapeerd liggen.
Op een bepaald punt is er geen ontkomen meer aan, de enige juiste weg gaat dwars door de ondiepe (maar toch minstens enkeldiepe) Aisne. Of kunnen we dat punt toch nog omzeilen? We proberen de schade te beperken via alternatieve route, maar stoten ook daar op een dood spoor. ‘t Is dat er aan de overkant een infobord over de toegankelijkheid van het gebied bij droogte blijkt te staan, anders zouden we gegarandeerd op onze stappen zijn teruggekeerd. Dit keer is het warme weer wél onze bondgenoot en we trekken onze stoute (beter gezegd: natte) schoenen aan. ‘Plons - plons - plons’ en we zijn aan de overkant. Vanuit onze ooghoeken zien we nog een ringslang wegglippen tussen de oevervegetatie. Dit is werkelijk een stukje topnatuur!
Terug naar Odeigne
Ironisch genoeg botsen we na onze avontuurlijke oversteek op een brugje. Een beloning voor ons doorzettingsvermogen? Veel keuze hadden we echter niet, want het einde van onze wandelroute is reeds in zicht. En hoe welgekomen het brugje ook is, de locatie ervan lijkt lukraak gekozen want. Uitgerekend op die plek kunnen we zonder al te veel moeite met droge voeten de overkant bereiken.
Wat volgt is een gestage afdaling richting Odeigne en tegen de tijd dat we daar aankomen, zijn onze voeten grotendeels opgedroogd. Plaatselijke horeca is onvindbaar, dus rijden we naar the next best thing: een frituur met de toepasselijke ‘Baraque de Fraiture’ in Vielsalm, slechts enkele kilometers verderop. Een geslaagde afsluiter van een mooie namiddag.
Praktisch
- Parkeren en vertrekken: Voetbalclub C.S. Odeigne, Chemin du Béniké, 6960 Manhay
- Route: 8,8 km; volg de groene rechthoeken
- GPX: hier downloaden
- Picknickplaats halfweg: Uitkijktoren Odeigne - GPS-coördinaten Wandeling N 50° 14' 34" - O 5° 42' 6"
- Goed om weten: Draag laarzen of waterdichte wandelschoenen om de bronnen van de Aisne te trotseren. Hou er ook rekening mee dat het wandelgebied bij ernstige droogte niet toegankelijk is (rode vlag).
- Verkorte route: Je kan je wagen ook parkeren aan de uitkijktoren en een wandeling van 3 km maken doorheen het (natte) brongebied.
