Wandelen in het hart van de Hoge Venen
Het najaar met zijn weelderige kleuren glijdt langzaam aan ons voorbij . En waar zijn die kleuren mooier in evenwicht dan in de onvolprezen Hoge Venen? Om ten volle van de vergankelijke herfstpracht te genieten, hebben we dan ook een wandeling uitgekozen in het Domein van Bérinzenne, op zo’n vijf kilometer van Spa. Hoewel momenteel niet alle troeven van de site beschikbaar zijn (bedankt, COVID-19), is een bezoek aan de site de verre rit meer dan waard!
Onze natuur ontdekken
Op deze mooie herfstdag zetten we dan ook koers naar Spa, Bérinzenne. We parkeren ons aan de ingang van het domein en ontdekken een kaart met talrijke mogelijkheden voor een wandeling: we moeten keuzes maken. We gaan eerst voor een educatieve route, vlakbij de receptie en bij het Bos- en Watermuseum die beide gesloten zijn ten gevolge van de coronamaatregelen. In betere tijden kan jong en oud hier even halt houden om de plaatselijke fauna en flora onder de loep te nemen. Langs interactieve route staan infoborden met ludieke vragen voor kinderen, over inheemse planten, de levensnoodzakelijke rol van bijen en het belang van hagen. Je ziet er eenvoudige voorbeelden om de biodiversiteit in je eigen tuin op te krikken. Geen paniek: alle informatie is zowel in het Frans als in het Nederlands beschikbaar.
Rondom het museum worden verschillende van die tips in de praktijk gebracht: een bijenkorf (leeg in dit seizoen), een voedertafel voor vogels en een composthoop. De site vormt ook het hart van het LIFE Ardenne Liège-project, waarmee men het landschap van de Hoge Venen wil herstellen in zijn oorspronkelijke staat. Dit deel van de educatieve route is gericht op schoolgangers van 10 tot 14 jaar en focust op initiatieven die de typische wetlands van de regio ondersteunen en herstellen. Het veen in de ondergrond wordt gevormd door een ophoping van organisch materiaal, hier bestaande uit veenmos, katoengras, veenbessen, zonnedauw en zegge, waarvan het onderste deel afsterft en ter plaatse aanwezig blijft. Er ontstaat een zure (door het veenmos), zuurstofarme (door de aanwezigheid van water) bodemlaag die voorkomt dat het organisch materiaal verder afbreekt, waardoor veengebieden perfect in stand gehouden worden. Het landgoed wil ook de bekendheid van Natura 2000-gebieden vergroten en begeleidt je langs verschillende interessante, inheemse bomen.
Uitkijkpunt om U tegen te zeggen
We wandelen verder richting uitkijktoren, die ons een ongeëvenaard uitzicht over de regio belooft. Onderweg houden we halt bij de grote iep van Bérinzenne, met z’n leeftijd van 300 jaar een trotse boom, getekend door de tand des tijds.
Een eindje verderop doemt de beroemde toren voor ons op. We tellen zeven reeksen trappen om ons helemaal tot boven te brengen, maar zijn allesbehalve teleurgesteld wanneer we de top bereiken. Het panorama vanop het 22 meter hoge terras is in één woord magnifiek! Vanaf dit punt, op 570 meter hoogte, zien we in de verte zelfs de stad Luik liggen. We kijken uit over een wijds landschap van oranjegroene vegetatie die zich uitstrekt tot aan de einder. Even later dalen we terug af, want we hebben nog een lange wandeling voor de boeg.
We vervolgens onze weg over een knuppelpad dat ons veilig door het drassige gebied loodst. Hou er rekening mee dat dit deel niet toegankelijk is voor kinderwagens. Aan beide kanten kunnen we nu van dichtbij het veen bewonderen: het vormt een waardevolle habitat voor amfibieën en libellen en biedt plaats aan verscheidene beschermde plantensoorten. Door er zelf in rond te lopen, wordt de biologische waarde van deze ecologische goudmijn des te duidelijker. Aan het einde van de weg wandelen we voorbij een monument dat een Engelse bommenwerper herdenkt die er tijdens de Tweede Wereldoorlog werd neergehaald. Vanaf hier zien we het landschap geleidelijk veranderen: de venige moerassen maken plaats voor bos. We komen aan bij het arboretum.
Een stukje Canada in België
Het pad dat naar het bos leidt, lijkt wel magisch in het licht van de ondergaande zon. We zien enkele verlaten nesten in de berken langs het weggetje, van bewoners die ondertussen in het warme zuiden vertoeven. Na 2 km komen we bij een hek dat een collectie bomen herbergt: het arboretum van Tahanfagne, verdeeld in enkele secties met telkens een andere invalshoek. Aan de rechterkant staan loofbomen die typisch zijn voor onze streken. Aan de overkant van een beekje, komen we bij een stel naaldbomen van oostelijke oorsprong, zoals de Kaukasische spar. In de daaropvolgende bocht lopen we in de schaduw van enkele Engelmann’s sparren en wanen we ons in de grote wouden van het Noord-Amerikaanse continent met woudreuzen die rechtstreeks uit Vancouver komen. Iets verderop staan naaldbomen met Aziatische oorsprong, zoals de Noord-Japanse hemlock of scheerlingsden. Al deze exotische bomen groeien probleemloos op onze breedtegraden: de klimatologische omstandigheden in het oosten van ons land voldoen perfect aan hun noden. Het is heerlijk rustig wandelen, zo ver weg van de stad, met enkel het ruisen van wind en het avondlied van vogels die onze oren verblijden.
Kortom: aarzel niet om deze mooie wandeling zelf eens uit te proberen op een zonnige herfst- of winterdag. De hoogteverschillen zijn minimaal, waardoor de route geschikt is voor het ganse gezin. Denk er wel aan om waterdichte schoenen of laarzen aan te trekken, want het veen is grotendeels nat en modderig.
