Ga naar main content
bever-9.jpg
Wouter Cardoen

Welkom bij Belgiës enige echte Beverclub - in ‘Bevergem-aan-de-Zenne’

Wat als je als enthousiast natuurfotograaf - gespecialiseerd in vogels - door een nieuw virus tot een lockdown veroordeeld wordt? Noodgedwongen ben je verplicht de natuur dicht bij huis op te zoeken, met vrouw en kind in je kielzog. En dan krijg je plots een bever in het vizier … Stilaan verleg je je focus en stap voor stap word je ‘vriendjes’ met een volledige beverfamilie. Het overkwam Wouter Cardoen uit Vilvoorde, die al maandenlang dagelijks een afspraak heeft met enkele bevers én een groeiende Beverclub.

Hoe zit dat dan, met die Beverclub?

Wouter is niet alleen natuurfotograaf, maar ook vader van Laura, 12 jaar oud en voorzitter van haar eigen Beverclub. Ze doopte het natuurgebied Dorent (Eppegem - Zemst) om tot ‘Bevergem-aan-de-Zenne’ en richtte de club op omdat zoveel mensen zich aansloten bij hun zoektochten naar de bever. Bij die club horen natuurlijk lidkaarten en in de Beverkrant houdt Laura al hun waarnemingen netjes bij. 

Daar kan een vader alleen maar trots op zijn, vertelt Wouter: “Zelf vat ik sinds de tweede helft van juni bijna elke avond post met mijn fototoestel om bevers te spotten. Laura en mijn vrouw Ann lopen ondertussen rond in het gebied en houden hun ogen open voor nieuwe ontmoetingen. Maar we doen dat niet alleen, want vaker wel dan niet komen omstanders een praatje maken. Zo hebben we al heel wat mensen kunnen overtuigen om even stil te staan bij het moois dat onze eigen natuur te bieden heeft. Zelf gaan we nooit op reis: als je je ogen open houdt, zie je in België even goed prachtige dingen. Zo’n bever die je pad kruist, dat laat niemand onberoerd.”

Bever ziet eigen spiegelbeeld aan de waterkant
Wouter Cardoen

Bever en natuur brengen mensen samen

Als natuurfotograaf heeft Wouter een duidelijke missie voor ogen. “Ik maak graag beelden, maar ik vertel er ook graag over. Wanneer mensen zien hoe divers de natuur is, gaan ze er vanzelf anders - met meer respect - naar kijken. Bij slecht weer stel ik mijn fototoestel op in onze stadstuin. Met het nodige geduld heb ik er ondertussen al 38 vogelsoorten gefotografeerd. Die foto’s deel ik op mijn Instagrampagina, maar ik toon ze ook aan de buren. Het ongeloof is vaak groot, dat er zo’n rijkdom aan fauna te vinden is in een stadsomgeving!”

“Hier in het Dorent zie ik hetzelfde gebeuren. Mensen wandelen voorbij en zijn nieuwsgierig wat ik doe met m’n telelens en in m’n camouflagetentje. Ze vinden het duidelijk veel poeha om wat plaatjes te schieten van eenden, tot ik hen toon dat het grootste knaagdier van Europa geregeld voor mijn lens passeert. Vaak zijn het mensen die hier al jaren wonen!” 

“Ondertussen zijn er heel wat geïnteresseerden die vaak terugkomen en dienst doen als ‘extra ogen’. We hebben elkaar beter leren kennen en wanneer we elkaar treffen, gaat het steevast over wie de bever(s) wanneer nog gezien heeft. In tijden dat we afstand moeten houden en vaak wegkruipen achter onze schermen met sociale media, doet het deugd om te zien hoe de natuur ons weer verenigt.”   

Bever eet twijg
Wouter Cardoen

Hoe ziet de beverfamilie in Eppegem eruit?

Toen Wouter en zijn gezin voor het eerst over de bever hoorden, gingen ze op de uitkijk staan aan een bruggetje dat het dier vaak zou gebruiken. “Zo tussen 20u en 22u30 zagen we aanvankelijk één vrouwtje. Ze had duidelijk zichtbare melklijsten, wat erop wees dat ze aan het zogen was. Er moesten dus ergens jongen te vinden zijn. Met behulp van de leden van de Beverclub hebben we ondertussen het volledige bevergezin leren kennen: moeder, vader en drie jongen. De jongen hebben ons trouwens meermaals verrast door zelfs bij daglicht op te duiken, zo rond een uur of vijf in de namiddag.”

Door de bevers dagelijks te observeren, leerden Wouter en co de dieren ook erg goed kennen - en omgekeerd. “Ik ben ervan overtuigd dat - zeker de jongen - ons ondertussen zien als deel van het decor. Onlangs zwom één van hen in mijn richting. Hij kwam tot vlak onder mijn statief en begon zich gezellig te poetsen. Een machtig gevoel! Een andere keer stonden we met enkele wandelaars te praten aan het brugje. We hadden de bevers al een tijdje niet meer gezien en plots komt er eentje uit het water gekropen om de brug over te steken. Hij passeerde op nog geen drie meter van ons!”

De ultieme tip van Wouter

Wil je zelf wel eens een bever spotten? Dan heeft Wouter één gouden raad: “Wees geduldig en geef niet op. Ga dagelijks langs op een gekende beverlocatie gedurende de uren voor zonsondergang. Het heeft geen zin om één keer of om de paar dagen te proberen, want misschien verscheen de bever net op de dag dat jij voor de TV zat. Je moet élke dag gaan, alleen zo heb je een reële kans om de bever aan het werk te zien.”

Op de Instagrampagina en het YouTube-kanaal van Wouter kan je nog meer beelden bewonderen en de beverfamilie verder opvolgen.

Meer over


Gerelateerde artikels