Nieuwe hazensoort ontdekt dankzij wolvenonderzoek
Jaarlijks worden wereldwijd honderden nieuwe soorten ontdekt, maar zelden gaat het om zoogdieren. Een nieuwe haas is dus écht groot nieuws. Zeker als dat dan ook nog eens hier bij ons gebeurt, in een klein land met versnipperde natuur die we als onze broekzak dachten te kennen. Wetenschappers doopten de nieuwe soort Lepus terrorensis en hij onderscheidt zich van onze meer ingeburgerde Europese haas met zijn ietwat langere beharing, grote ogen en oren, en vosrode oren. Dat we mogen kennismaken met deze langoor, hebben we te danken aan de Limburgse wolven.
Waarschijnlijk is deze hazensoort hier al lange tijd aanwezig, al is het nog onduidelijk waarom hij zich tot nog toe nooit liet zien. Of toch: nooit liet opmerken. De kans is groot dat het dier af en toe al voor een wildcamera passeerde, maar niet als ‘anders’ herkend werd op de zwart-witbeelden. Een vergissing is snel gebeurd, als je niet weet dat er in het verborgene van het Limburgse Bosland een onbekende soort rondwaart. Je ziet twee lange oren en turft uit gewoonte een ‘haas’, zonder meer.
Onbekend DNA gevonden tijdens onderzoek naar wolvenkeutels
De alarmbellen begonnen te rinkelen toen onderzoekers in hun pogingen om het dieet van de Limburgse wolven te doorgronden, vreemd DNA vonden in enkele stoelgangstalen. Naast o.a. ree, konijn, everzwijn en (Europese) haas stootten ze op een DNA-code die ze onmogelijk konden matchen met de diersoorten in hun database.
Vanaf dan kwam het onderzoek in een stroomversnelling. Weten wat de wolf eet, is interessant, maar voor echte ‘soortenjagers’ kon dit wel eens dé ontdekking van de eeuw worden! In de buurt van de gevonden wolvendrollen werden alle andere uitwerpselen verzameld en geanalyseerd, tot men kon besluiten dat het nieuwe dier druppelvormige keutels maakt, met een grootte tussen de keutels van het konijn en de haas in.
Nieuwe haas is schuw en schichtig
Op wildcamerabeelden heeft de Lepus terrorensis heel wat gelijkenissen met de Europese haas, maar bijkomende analyses laten toch enkele grote verschillen zien:
- grote oren (in verhouding tot het lichaam)
- grote ogen (in verhouding tot het hoofd)
- grote tanden (die ook met een gesloten mond tevoorschijn komen)
Daarnaast is ook het gedrag van de nieuwe haas heel anders, meteen ook een reden waarom hij zo lang onopgemerkt bleef. De Lepus terrorensis blijft nooit langer dan enkele seconden voor de camera drentelen en lijkt voortdurend op zijn hoede. Hij houdt alles in de gaten en vertoeft zo vaak mogelijk ondergronds. Zijn leven bestaat uit bang afwachten tot hij hopelijk enkele happen kan eten en wegvluchten van alles wat beweegt - ook van onschuldige dieren zoals konijnen en zelfs muizen.
Ondertussen zijn er ook beelden in daglicht opgedoken van de nieuwe haas, na wekenlang postvatten in een schuilhut. Eén uniek kenmerk valt iedereen op, eens je het weet: vosrode oren die als een ‘rood kapje’ over het hoofd vallen wanneer de angstige haas zijn oren laat zakken. Al die kenmerken samen, leverden de haas zijn nieuwe naam op: Lepus terrorensis of ANGSTHAAS.
