Uitgetest: Hoogtemeters vreten aan het ‘Lac des deux Ourthes’
Stevige wandelschoenen: check! Herfstzonnetje: check! Een rugzak vol proviand: check! Een goede conditie: dubbelcheck! Alle ingrediënten zijn aanwezig om deze uitdagende wandeling rond het stuwmeer van Nisramont – daar waar oostelijke en westelijke Ourthe samenvloeien – tot een succes te maken.
Ik hou ontzettend veel van snipperdagen. Ze geven je de kans om even te ontsnappen aan de dagelijkse bekommernissen, zorgen voor een rustgevende opklaring in je hoofd en wanneer je ze zorgvuldig uitkiest, kan je zo de drukte van een populaire wandeling omzeilen. Op een herfstig mooie donderdag rijden we dan ook goedgemutst richting Houffalize om eindelijk deze bijna 15 kilometer lange wandeling (inclusief fout lopen) omheen het ‘Lac des deux Ourthes’ af te vinken.
Overal water
Startplaats van de wandeling is de parking aan de stuwdam, waar vanmorgen slechts twee andere wagens geparkeerd staan. Dat hier in vakanties en weekenden veel meer volk verwacht wordt, verraden de vele parkeerplaatsen en het gezellige cafeetje verderop. Dat laatste is helaas dicht wegens jaarlijks verlof – gelukkig is onze rugzak goed gevuld met drank en spijs voor onderweg.
De meeste wandelaars vertrekken aan de linkerkant van het meer, maar wij besluiten eerst de 116 meter lange stuwdam over te steken. Het meer van Nisramont voorziet de regio zowel van drinkwater als van elektriciteit en het is ronduit indrukwekkend om die weidse waterpartij van op 16 meter hoogte te aanschouwen. Nog meer impressionante cijfers: het wateroppervlak van het volledige meer telt 47 hectare en daaronder vloeit zo’n 3 miljoen kubieke meter water.
Wij zijn hier natuurlijk niet om van dat veelzijdige water te proeven, wel om van de mooie uitzichten te genieten – al is het een dankbaar idee dat we voor onze hond geen extra liters water hoeven mee te sleuren tijdens het wandelen. Aan water immers geen gebrek. Over de gehele route verdwijnen de rivierarmen van de Ourthe en hun stuwmeer slechts sporadisch uit ons gezichtsveld. Het wandelpad loopt deels langs de waterkant, met her en der een bankje om even uit te rusten, deels klim je omhoog over grillige rotspartijen die de vallei omarmen.
Hoog en droog, weg van de wereld
Als er één gevoel is waarmee je deze wandeling kan omschrijven, is dat het ‘einde van de wereld’-gevoel. De vallei van de Ourthe is zo steil en rotsachtig dat de bewoonde wereld er echt veraf is. Slechts op één punt krijg je een hint van menselijke invloeden mee, aan het sportcentrum van Engreux. Niet dat je hier de kans krijgt om een stukje wandeling af te snijden: wie de toer aanvat, moet hem ook afmaken.
Dat het een sportieve wandeling zou worden, daar werden we tijdens het voorbereiden meermaals voor gewaarschuwd. Toch is de wandeling in Nisramont geen hyperavontuurlijke route: nooit voelen we ons onveilig of moeten we berekende risico’s nemen om heelhuids verder te kunnen hiken. Onze voeten blijven droog, de hellingen zijn nooit zo sterk dat we erbij moeten gaan zitten en er zijn geen touwen voorzien om ons op het pad te houden.
De sportiviteit zit hem dan ook vooral in het aantal hoogtemeters die je moet trotseren. Afhankelijk van de bron die je raadpleegt, variëren die van 500 tot 800 meter. Onze trackers zijn het er trouwens ook niet over eens: mijn wandel-app telt bij afloop 454 hoogtemeters, mijn sporthorloge klokt af op 213 verdiepingen (goed voor 640 meter hoogteverschil). Feit is dat je bijna continu klimt en daalt, waarbij vooral de eerste en de laatste kilometers flink op je adem trappen. Stevige wandelschoenen met een goed profiel en vooral een goede conditie zijn dan ook onontbeerlijk wanneer je je aan deze tocht waagt.
De prijs voor het mooiste uitzicht gaat naar …
Dat we de wandeling niet in de voorkeursrichting afronden, heeft een goede reden: ‘save the best for last’. Op zo’n 2,5 km van het einde (dus 2,5 km van het begin voor wie links van het meer start) wordt ons immers een magnifiek uitkijkpunt beloofd: Avolare. Een kunstwerk in de vorm van twee vleugels symboliseert er de twee armen van de Ourthe die precies op dit punt samenvloeien. Omdat er op dat moment – rond twee uur in de namiddag – volop zon schijnt op het stalen kunstwerk, nemen we er uitgebreid de tijd om even uit te rusten en van het magnifiekste uitzicht van de wandeling te genieten. En dat wil wat zeggen, want de adembenemende vergezichten volgden elkaar vandaag in snel tempo op.
Ook de natuur heeft nog een meevaller voor ons in petto. Onderweg waren we vooral getuige van bedrijvigheid op en rond het water – een kolonie aalscholvers, een vissende ijsvogel, een opvliegende blauwe reiger, huppende kwikstaarten … – tijdens onze laatste afdaling richting stuwdam glibbert plots een heldhaftige hazelworm over het wandelpad. Niet de meest zeldzame soort in deze regio, maar toch een bijzondere ontmoeting om de dag mee af te sluiten.
Praktisch
Adres parking: Route du Barrage, 6660 Houffalize
Wegwijzers: rode ruiten
Lengte: 13,5 km (als je niet verkeerd loopt)
Duur: 4 à 5 uur (zonder pauzes)
Moeilijkheidsgraad: hoog omwille van de hoogteverschillen
Horeca: alleen aan het begin-/eindpunt: Taverne du Barrage
